Historia szkolnictwa

Nauka jest jak niezmierne morze... Im więcej jej pijesz, tym bardziej jesteś spragniony. Kiedyś poznasz, jaka to jest rozkosz... pisał w "Syzyfowych Pracach" Stefan Żeromski. Trudno jest dziś dokładnie ustalić, kiedy w Łubnie Szlacheckim i Opacym dzieci zaczęły poznawać rozkosz nauki. Wszelkie dokumenty z tym związane zaginęły w czasie II wojny światowej.

Większość wiadomości o początkach tutejszego szkolnictwa zawdzięczamy Janowi Niezgodzie, który przybywszy do Łubna na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia, postanowił założyć kronikę szkoły. Wędrował od domu do domu, rozmawiał z ludźmi, spisywał ich wspomnienia, z niepamięci wydobywał informacje. Dzięki temu wiadomo, że już na początku XX wieku uczono miejscowe dzieci czytania, pisania, rachunków i śpiewu. Nauka odbywała się w prywatnych domach, zimą, gdyż kiedy indziej dzieci musiały ciężko pracować. Rolę nauczycieli pełnili organiści i światlejsi ludzie ze wsi. Jak wspomina Jan Niezgoda w piśmie z dnia 1 czerwca 1954 roku, pierwszym uczącym miał być Jan Wójtowicz- człowiek nieposiadający żadnego wykształcenia, ale umiejący jako jeden z nielicznych we wsi czytać i pisać, a następnym niejaki Gierlasiński, organista, który pobierał niewielkie opłaty od rodziców za edukację ich dzieci. Pewne jest natomiast to, że w roku 1908 austriackie władze zaborcze skierowały do pracy w Łubnie pierwszego nauczyciela, Stanisława Bolszewicza. Datę tę można więc przyjąć za początek rozwoju szkolnictwa w tej miejscowości.Warunki, w jakich przyszło nauczać, nie były łatwe. Brakowało budynku szkolnego, toteż lekcje odbywały się w domach prywatnych, u gospodarzy, którzy dysponowali większymi izbami. Najpierw do 1914 roku u Jana Irzyka w Łubnie Szlacheckim, w latach 1918-1929 u Józefa Sajdaka w Łubnie Opacym, a w 1929 roku ponownie w Łubnie Szlacheckim u Stanisława Kubika. W czasie pierwszej wojny światowej naukę przerwano.W roku 1929 rozpoczęto budowę pierwszej szkoły w Łubnie Szlacheckim. Drewniany budynek był niewielki, mieścił zaledwie jedną salę lekcyjną i mieszkanie służbowe dla nauczyciela. W 1930 roku zainaugurowano w nim zajęcia. Odtąd nauka prowadzona była systematycznie, a dzieci kończyły tutaj klasę czwartą. Stan taki utrzymał się aż do drugiej wojny światowej. Wtedy w latach 1941-1943 naukę przerwano. W roku szkolnym 1943/44 okupacyjne władze niemieckie skierowały do pracy w Łubnie profesora gimnazjum Mariana Bej- Trylowskiego. Warto dodać, że był to okres, który przyniósł rozwój tajnego szkolnictwa, zwłaszcza na terenach wiejskich, w całym Jasielskiem. Na terenie gminy Tarnowiec działało w szkolnictwie podstawowym 9 tajnych kompletów, które prowadziło 13 nauczycieli, uczących 221 dzieci. W świetle danych zawartych przez Mieczysława Wieliczkę w pracy pod tytułem Tajna oświata w Jasielskiem w latach 1939-1945, jednym z nich był właśnie Bej- Trylowski. Brak jest jednak bliższych danych mówiących o jego trudnej misji. Kolejny raz naukę przerwano w roku 1944, bowiem w sierpniu Łubno znalazło się na linii frontu. Wielu mieszkańców zostało wysiedlonych, część uciekło w obawie o własne życie, a działania wojenne trwały w tym rejonie aż do stycznia następnego roku.Wskutek nich budynek szkoły został niemal całkowicie zniszczony: brakowało dachu, facjat, drzwi, okien i podłóg. Znajdujące się przy szkole zabudowania gospodarcze rozebrano. Mimo fatalnych warunków już 15 kwietnia 1945 roku nauczycielka Barbara Ochała rozpoczęła na nowo zajęcia lekcyjne. Dzieci musiały siedzieć na ziemi. Nie posiadały książek ani zeszytów. Powoli i sukcesywnie miejscowa ludność odbudowywała szkołę, jednak warunki lokalowe nadal pozostawiały wiele do życzenia.Z początkiem roku szkolnego 1948/1949 kierownikiem został Czesław Pawłowski, drugim nauczycielem - Zofia Stec, a szkoła w Łubnie zmieniła się z jednoklasowej w dwuklasową. W związku z tym postanowiono na potrzeby edukacji zaadaptować jedno pomieszczenie w budynku podworskim. Nie rozwiązywało to problemu, a dodatkowo dzieci musiały przechodzić około 500 metrów z budynku do budynku, co stanowiło niemałe utrudnienie, zwłaszcza zimą. Dlatego z inicjatywy ówczesnego kierownika, a później jego następcy- Jana Niezgody, oraz Komitetu Rodzicielskiego w latach 1951-1954 rozbudowano i wyremontowano szkołę, uzyskując 4 sale lekcyjne. w szkolnym 1954/55 rozpoczęła działalność Szkoła Podstawowa dla Pracujących, do której uczęszczało 18 osób. W kwietniu 1955 roku Wydział Oświaty w Jaśle przydzielił dwa stare baraki wykorzystywane dotychczas na potrzeby szkolne w Nowym Żmigrodzie. Przewieziono je stamtąd w ciągu 3 dni na 90 furmankach. Większość robót związanych z ich przystosowaniem i remontem wykonali mieszkańcy wsi, częściowo społecznie, a częściowo koszty pokryto z zabaw urządzanych na ten cel przez wszystkie miejscowe organizacje. W ten sposób uzyskano dodatkową salę lekcyjną oraz świetlicę, w której prowadzono ożywioną działalność kulturalno - oświatową.W latach 1956-1961 funkcję kierownika szkoły pełnił Roman Sajdak. W tym czasie udało się wygospodarować w szkole piątą salę lekcyjną, przez co wzrosła też ilość pracujących nauczycieli. Staraniem kierownika założona została Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Młodzież, która kończyła klasę VII, miała możliwość kontynuowania nauki w rodzinnej miejscowości i zdobycia zawodu rolnika. W maju 1959 roku po doprowadzeniu do Łubna linii wysokiego napięcia i wybudowaniu podstacji transformatorowej zakład energetyczny podłączył prowizorycznie prąd do szkoły. Po raz pierwszy we wsi zabłysły żarówki elektryczne, co wywołało niemałą sensację. Miejscowa ludność musiała poczekać na ten moment aż do 16 stycznia 1961 roku.W tym też roku nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika placówki. Został nim Kazimierz Skocz. Wraz z wybranym komitetem rozpoczął starania o budowę nowej szkoły. 9 X 1962 roku do Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie udała się delegacja w celu uzyskania przydziału działki pod jej budowę. Starania zakończyły się sukcesem dopiero 25 lutego 1963 roku, kiedy to oficjalnie Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Powiatowej Rady Narodowej w Jaśle przekazał w zarząd i użytkowanie działkę o powierzchni 1 hektara na terenie podworskiego parku. Inwestycja jednak nadal nie mogła się rozpocząć. Sprowadzone w latach 1969-1970 liczne komisje stwierdziły konieczność natychmiastowej budowy nowej szkoły, gdyż stary budynek zagrażał zdrowiu i życiu dzieci. Ściany i podłogi były zagrzybione i zawilgocone. Podobnie strop. Aby uniknąć katastrofy, polecono go podstemplować. Takie prowizorycznie rozwiązanie, jak się okazało, trwać musiało przez wiele lat. Budowa nie była realizowana mimo ciągle pogarszającego się stanu technicznego starej szkoły i aktywnych starań kolejnych kierowników , a także mieszkańców wsi. W 1983 roku zmarł nagle kierownik szkoły, w związku z czym funkcję tę powierzono Zdzisławowi Michalskiemu, który pełnił ją do 1 maja 1988 roku. Po nim stanowisko dyrektora objęła Felicja Sajdak.W tym czasie Jasielskie Przedsiębiorstwo Budowlane rozpoczęło budowę nowej szkoły w Łubnie Szlacheckim. Stało się to dokładnie 9 X 1985 roku. Potrwała ona trzy lata. 1 IX 1988 roku uroczyście zainaugurowano zajęcia w nowym budynku szkolnym, który mógł pomieścić około 300 uczniów w 12 salach lekcyjnych. Budowę sfinansowało w całości Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie. 1 września 1989 roku dyrektorem szkoły został Adam Boratyn, a od 1 września 1997 roku na to stanowisko powołano Urszulę Boratyn, która pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego. Kolejne zmiany nastąpiły z początkiem roku szkolnego 1999/2000, gdy w wyniku reformy oświaty w budynku szkoły podstawowej rozpoczęło działalność gimnazjum, którego dyrektorem została Lidia Sanocka. Obie te placówki zostały na mocy uchwały Rady Gminy Tarnowiec połączone w Zespół Szkół z dniem 1 IX 2007 r. Obecnie uczy się tu 230 dzieci w 13 oddziałach. Pochodzą one z 8 różnych miejscowości: Glinik Polski, Łajsce, Łubienko, Łubno Opace, Łubno Szlacheckie, Piotrówka, Nowy Glinik, Zarzecze. Kadrę pedagogiczną stanowi 25 nauczycieli zatrudnionych w różnym wymiarze godzin. Pracują też 4 osoby obsługi.Szkoła posiada salę gimnastyczną, siłownię, stołówkę, świetlicę, bibliotekę, gabinet pielęgniarski oraz 3 pracownie komputerowe, w których znajduje się 40 stanowisk z dostępem do internetu. Ciągle jednak trwają starania o poprawę i unowocześnienie bazy dydaktycznej.100 lat historii szkoły w Łubnie Szlacheckim to okres wytężonego wysiłku wielu pokoleń mieszkańców wsi, kierowników, dyrektorów i nauczycieli, ciągłych starań o godne warunki nauki dzieci i młodzieży. To okres, w którym wychowano wielu wartościowych obywateli, z których dumna może być lokalna społeczność i Ojczyzna. Szkoła nigdy też nie ograniczała się tylko do realizacji swoich zadań edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych. Była również placówką kulturalną, która oddziaływała na miejscową społeczność. Pomagała także nadrabiać opóźnienia cywilizacyjne. Współczesność niesie nowe wyzwania. Warto przytoczyć na zakończenie słowa Arystotelesa: "Edukacja ma gorzkie korzenie, ale jej owoce są słodkie".W nowe stulecie wkraczamy z nadzieją, że mniej będzie goryczy, a owoce staną się jeszcze słodsze.